FORMA

Anna Peschke - Ogród Elzy

Anna Peschke (Niemcy)

Ogród Elzy

Postać pozbawionej skrupułów kobiety-lekarza w obozie koncentracyjnym czy też kobiety - oficera SS od dawna nawiedza płytkie obszary popkultury. Pomiędzy symbolem seksu a potworem, pomiędzy sadomasochistycznymi fantazjami a ucieleśnieniem niewyobrażalnej przemocy jest ona swoistym fenomenem, który funkcjonuje zarówno w powieściach brukowych, filmach kina klasy B, jak i w sztuce awangardowej. Tytułowa Elza – protagonistka filmów w reżyserii Don Edmondsa (m.in. Elza - Wilczyca z SS z 1975 roku) – to ikona filmów gatunku nazi-eksploatacja czyli niskobudżetowych produkcji bazujących na najniższych ludzkich instynktach: przemocy, wulgarności, okrucieństwie. Elza jest także symbolem brutalnej rzeczywistości czasów II wojny światowej, roli kobiet w świecie przemocy, estetyzacji okrucieństwa oraz związków pomiędzy faszyzmem i erotyką.

Anna Peschke – niemiecka artystka działająca w obszarze sztuk performatywnych i wizualnych – wciela się w tytułową Elzę, pokazując całą złożoność kreowanej przez siebie postaci. Udaje się jej jednocześnie przywołać zbiorowe wyobrażenia na temat ikony czasów nazizmu i czasów popkultury oraz pokazać psychologicznie skomplikowane oblicze kobiety-doktora w obozie koncentracyjnym. Przedstawienie zrealizowane zostało w konwencji kabaretu, a także w stylistyce teatru plastycznego i teatru przedmiotu („pacjentki” Elzy odgrywają m.in. kobiece manekiny i peruki). Anna Peschke stworzyła spektakl przejmujący i odważny, a zarazem dojrzały artystycznie. Wyszukana estetyka oraz liryczne, wykonywane na żywo songi kontrastują tu z mrożącym krew w żyłach okrucieństwem.

„Ten spektakl (…) w żadnym momencie nie ześlizguje się w tanie efekciarstwo. Słów tu niewiele. Jeśli się pojawiają, to w tekstach banalnych starych kabaretowych piosenek o miłości (…). Przez resztę czasu na scenie panuje milczenie. Anna Peschke nie musi objaśniać, kim akurat jest jej przechodząca ciągłe transformacje kobieta-nazistka. Wystarczy, że gra. Jest sadystką, wampem, zwykłą dziewczyną. Kto nie był, niech żałuje.” [Iwona Sobczyk, Tak smakuje swastyka, „Gazeta Wyborcza Katowice”, 23.06.2012]

Estetyzacja okrucieństwa – pytania o mroczną naturę człowieka, na które próżno szukać odpowiedzi! Spektakl tylko dla widzów dorosłych!

©Kai Kremser

czas przedstawienia: 60 min

Reżyseria: Anna Peschke
Muzyka: Christoph Wirth
Dramaturgia: Jan Deck
Asystent reżysera: Astrid Dobrunz
Reżyseria światła: Uwe Lehr
Kostiumy: Rudi Scharff
Występuje: Anna Peschke
Wsparcie: Kulturamt der Stadt Mannheim; Landesverband Freier Theater Baden-Württemberg; Ministerium für Wissenschaft, Forschung und Kunst des Landes Baden-Württemberg, Kulturamt der Stadt Frankfurt; Hessisches Ministerium für Wissenschaft und Kunst